به گفته روزنامه اقتصادی ایل سوله، اگرچه در حال حاضر خودروهایی از نوع نیروی محرکه الکتریکی و هیبریدی در صحنه حملونقل سبز در کشور ایتالیا غالب هستند، اما این امر مانع از تحقیق و توسعه خودروهای هیدروژنی نشده و این بخش همچنان توسط برخی سازندگان برای وسایل نقلیه تجاری و سنگین مورد توجه قرار می‌گیرد. هیدروژن، که می‌تواند حملونقل بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای را تضمین کند، در سال 2006 با سری 7 هیدروژنی BMW، که یک خودروی بنزینی-هیدروژنی بود، به شهرت رسید. سپس خودروهای هیدروژنی تا سال 2010 فراموش شدند، تا اینکه توسط برخی برندهای آسیایی مانند هیوندای، کیا، هوندا و تویوتا دوباره مورد توجه قرار گرفتند.
استفاده از سوخت هیدروژنی از یک سو مشابه خودروهای بنزینی یا دیزلی، مزیت بزرگی در امکان پر کردن در زمانی کوتاه را دارد و از سوی دیگر انتشار گازهای گلخانه‌ای در آن بسیار پایین است. اگرچه عنصر هیدروژن در طبیعت فراوان است، اما برای استفاده از آن لازم است آن را از سایر عناصری که به آن متصل شده‌اند جدا کرد. این فرآیند به انرژی زیادی نیاز دارد که اگر از منابع تجدیدپذیر، که البته چندان گسترده نیستند، تأمین نشود، بسیار گران تمام خواهد شد.
